Onze eerste eigen hond was een kruising. Een leuke hond, maar wat wist ik toen van honden af?

Opvoeding? Dat komt in orde als we naar de hondenschool gaan, zo noemt het nu eenmaal – een school.

Toch liep het mis. Lelijk uitvallen naar andere honden en de techniek om het af te leren werkte niet. Wat nu?

Het heeft lang geduurd vooraleer ik een oplossing vond. En wat er eigenlijk aan de basis misgelopen was is een besef dat druppelsgewijs doordrong, maar evengoed hard aankwam: verkeerde leiding.

Ondertussen was ik begonnen aan een 2-jarige opleiding met de bedoeling om zelfstandig te kunnen oordelen in die zee van informatie  over het gedrag van honden.

Kennis is maar een deel van het verhaal, vandaar dat ik geen moment geaarzeld heb toen ik de kans kreeg om als vrijwilliger in een hondenschool te beginnen. Mensen met of zonder voorkennis over honden begeleiden doorheen (groeps)oefeningen, rekening houdend met het individuele karakter van mens en hond. Een hele opdracht.

Door zelf verdwaald geweest te zijn, tegen muren te lopen, te vallen en weer op te staan heb ik uiteindelijk, met de nodige steun, opnieuw de weg terug gevonden. Ondetussen heb ik al jaren veel plezier aan mijn honden en zij aan mij. En bovenal heb ik al die kennis en ervaring ook meegenomen naar de werkvloer. Want uiteindelijk maakt het niet uit of het honden, mensen of allebei zijn, we zijn een team met een gezamelijk doel. En daar willen we naartoe met onderling respect, veel motivatie en bovenal, veel plezier.